تاریخ علم مطالعه رشد علم از دوران باستان تا امروز است. از زمان ظهور هوموساپینس به عنوان یک گونه، قوانین بسیاری در طبیعت وجود دارد که بشر برای بقا باید آنها را تشخیص دهد. خورشید و ماه بطور دوره ای حرکات خود را تکرار می کنند. مشاهده برخی از حرکات، مانند «حرکت» روزانه خورشید، ساده است، در حالی که برخی دیگر، مانند «حرکت» سالانه خورشید، بسیار دشوارتر هستند. هر دو حرکت با رویدادهای زمینی مهم مرتبط هستند. روز و شب ریتم اساسی وجود انسان را فراهم می کند. فصول تعیین کننده زمان مهاجرت حیواناتی است که انسان برای هزاران سال برای بقا به آنها وابسته بوده است. با اختراع کشاورزی، فصول بسیار مهم تر شد، زیرا عدم شناخت زمان مناسب برای کاشت می توانست منجر به گرسنگی شود. علم که صرفاً به عنوان دانش فرآیندهای طبیعی تعریف می شود، در بین نوع بشر جهانی است و از آغاز وجود بشر وجود داشته است.

این مطالعات هر سه شاخه اصلی علم را در بر می گیرد: طبیعی، اجتماعی و صوری. ریشه های اولیه علم را می توان در مصر باستان و بین النهرین در حدود 3000 تا 1200 قبل از میلاد جستجو کرد.

تاریخ علم اغلب به عنوان داستان خطی پیشرفت در نظر گرفته می شود، اما مورخان نشان داده اند که این داستان پیچیده تر است. علم یک فعالیت انسانی است و مشارکت های علمی توسط افرادی از طیف گسترده ای از پیشینه ها و فرهنگ های مختلف انجام شده است. علم به طور فزاینده ای به عنوان بخشی از تاریخ جهانی تبادل، درگیری و همکاری در نظر گرفته می شود.

تاریخ علم یک رشته مطالعاتی جذاب و همیشه در حال تکامل است. این می تواند به ما کمک کند تا درک کنیم که چگونه درک ما از جهان در طول زمان توسعه یافته است، و همچنین می تواند به ما کمک کند تا در مورد آینده علم و نقش آن در جامعه خود فکر کنیم.